ΜΗΤΡΙΚΟΣ ΘΗΛΑΣΜΟΣ: ΤΗΝ 1η ΩΡΑ ΣΩΖΕΙ 1 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΒΡΕΦΗ!

Στόχος της νέας χιλιετίας είναι να μειώσει τη θνησιμότητα των παιδιών κάτω των πέντε ετών στα 2/3 μέχρι το 2015. Σύμφωνα με την παγκόσμια ατζέντα, 10,9 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο. Από αυτά τα 4 εκατομμύρια στον 1ο μήνα της ζωής. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μειωθούν σημαντικά οι θάνατοι κατά τον πρώτο μήνα της ζωής, για να επιτευχθεί ουσιαστική μείωση της παιδικής Θνησιμότητας. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι αν ΟΛΕΣ οι γυναίκες άρχιζαν το μητρικό θηλασμό την 1 η ώρα, Θα μπορούσαν να σωθούν ΕΝΑ εκατομμύριο νεογέννητα από τα 4 εκατομμύρια που πεθαίνουν. H έναρξη του μητρικού Θηλασμού στην 1 η ώρα μειώνει τους κινδύνους θανάτου σε σχέση με την έναρξη μετά την 1 η ώρα. Δίνοντας συμπληρώματα πριν την έναρξη του μητρικού Θηλασμού αυξάνονται οι κίνδυνοι. H έναρξη του μητρικού Θηλασμού την 1 η ώρα είναι το πρώτο ζωτικό βήμα για την ελάττωση της θνησιμότητας των βρεφών και των παιδιών ηλικίας κάτω των 5 ετών, μειώνοντας τα συντριπτικά υψηλά ποσοστά της νεογνικής Θνησιμότητας.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ

Παρακάτω παραθέτω ένα κορυφαίο άρθρο από έναν μεγάλο έλληνα ηθοποιό, τον Ηλία Λογοθέτη, ο οποίος αντιλαμβανόμενος το ρόλο και τις ευθύνες που έχει απέναντι στην κοινωνία δίνει με έμεσσο τρόπο κάποιες συμβουλές. Καλό είναι και άλλοι καλλιτέχνες που άφησαν ιστορία στη χώρα μας, αντί να δίνουν μαθήματα βωμολοχίας και εξευτελισμού, να αντιληφθούν τις ευθύνες που΄απορρέουν από την κοινωνική θέση που τους κατέταξε ο λαός μας.

" Η έννοια του πολιτισμού και η υλοποίηση του δεν είναι καμία ουτοπία ούτε εξαρτώνται από τα έργα πολιτισμού που παρουσιάζει μια χώρα, όπως θέατρο, μουσεία, διαλέξεις, παραστάσεις, Επιδαύρους, εκδόσεις κ.λπ. Είναι μια καθημερινότητα που διαπερνά και χαρακτηρίζει όλες τις εκδηλώσεις ενός λαού που κινείται σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό χώρο. Και εν πολλοίς διαγράφει το μέλλον του. Ο πολιτισμός δεν είναι για τους λίγους, δεν είναι ένα κλειστό κύκλωμα όπου συμμετέχουν συγκεκριμένες ομάδες και μόνον ή μόνο ιθύνοντες. Είναι το σύνολο εκδηλώσεων ενός λαού. Για παράδειγμα, τι νόημα έχει μία παράσταση στην Επίδαυρο, όταν πετάμε τα αποτσίγαρα και τα αποφάγια από τα παράθυρα των αυτοκινήτων; Όταν ο ένας «μουντζώνει» τον άλλο στο δρόμο; Τι νόημα έχει μία διάλεξη ή μια συναυλία, όταν η θάλασσα που μας περιβάλλει είναι γεμάτη αποτσίγαρα και πλαστικές σακούλες; Τι νόημα έχουν τα πανεπιστήμια και οι σχολές, όταν η νεολαία μας εθίζεται σε ανώφελα ξενύχτια, καταναλώνοντας ακατάλληλα ποτά; Τι νόημα έχουν όλα, όταν ένας ολόκληρος λαός είναι καθηλωμένος στην πολυθρόνα, παρακολουθώντας απαθής να καίγεται η χώρα του;
Ο πολιτισμός, λοιπόν, είναι μια συγκεκριμένη πορεία ενός λαού που έχει άμεση σχέση με τον ψυχικό του κόσμο, με το πώς βλέπει την καθημερινή του ζωή σε σχέση με τους συνανθρώπους του".

ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΠΑΝΕΣ ΣΤΑ ΜΩΡΑ

Παρακάτω παραθέτω 6 βασικές πληροφορίες (3 για αγόρια και 3 για κορίτσια) που αφορούν το σωστό τρόπο αλλαγής της πάνας ενός μωρού. Η αλλαγή έχει κι αυτή τη δική της τεχνική τόσο για να μην ενοχλεί το μικρό, όσο και να αποτελεί πάντα μια ευχάριστη διαδικάσια για τους γονείς.

ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ:

1. Βάλτε ένα καθαρό πανί κάτω από το πέος του.


2. Σηκώστε και καθαρίστε την περιοχή κάτω από το περίνεο (όρχεις) του παιδιού κάθε φορα που αλλάζετε πάνα.


3. Όταν του φοράτε την καινούρια πάνα κατευθύνετε το πέος του κατακόρυφα και όχι πλάγια, για να μην υπάρξουν διαρροές.

ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ:

1. Καθαρίστε από την κορυφή των χειλέων του αιδίου και προς τα κάτω με κατέυθυνση στον πρωκτό, ελέγχοντας τις μεταξύ τους πτυχές.


2. Αν παρατηρήσετε μια κολλώδη ουσία στις πτυχές του κόλπου, απλά καθαρίστε την. Είναι μια ουσία που προστατεύει το δέρμα του βρέφους και πιθανότατα θα ξαναβρεθεί, αφού εκκρίνεται από τον κόλπο.


3. Σε κάθε μεγάλο μπάνιο, ξεπλύνετε καλά τυχόν υπολλείματα σαπουνιού του δέρματος. Ευθύνονται για λοιμώξεις του οροποιητικού στα κορίτσια.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΜΑΙΩΝ ΣΤΗ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ

Η αξία του μητρικού θηλασμού είναι λίγο – πολύ γνωστή, όπως και οι επιπτώσεις που έχει στη μετέπειτα ζωή του παιδιού. Θα ήθελα όμως να αναφερθώ στο ρόλο που έχουν οι μαίες στην εκμάθηση του σωστού τρόπου θηλασμού προς τις μητέρες καθώς και στη βοήθεια που πρέπει να παρέχουν προς αυτές για την αποφυγή συνηθών παγίδων από «επαγγελματίες» του χώρου της υγείας. Ας δούμε με προσοχή τις βασικές αρχές του μητρικού θηλασμού, όπως προκύπτουν από τις οδηγίες της παγκόσμιας οργάνωσης υγείας και των μεγαλύτερων επιστημόνων του χώρου. Σημειώνω πως τα παρακάτω αναφέρονται σε τελειόμηνα νεογνά και όχι σε παθολογικά ή πρόωρα:

1) Το νεογέννητο πρέπει να μένει από την γέννηση με τη μητέρα του (rooming in) και αυτή να ενθαρρύνεται να θηλάσει από την πρώτη κιόλας μέρα αν είναι δυνατό.

2) Ο θηλασμός ΔΕΝ χρονομετράται! Το παιδί πρέπει να αφεθεί στο στήθος της μητέρας του έως ότου χορτάσει και το «φτύσει» μόνο του. Η μητέρα δεν πρέπει να διακόπτει το θηλασμό και να του αλλάζει στήθος ανά 3, 5 ή 15 λεπτά. Ακόμα κι αν κοιμηθεί πάνω στο στήθος δε σημαίνει ότι τελείωσε, σε λίγο θα ξυπνήσει και θα αρχίσει να ξαναθηλάζει.

3) Πριν και μετά το θηλασμό, η γυναίκα πλένει το στήθος της με καθαρό νερό ΜΟΝΟ και όχι με αντισηπτικά, τα οποία ξηραίνουν τη φυσική λιπαρότητα της θηλής με αποτέλεσμα να τραυματίζεται ευκολότερα.

4) Όταν το μωρό ανοίξει το στόμα του, σπρώχνουμε ελαφρά το κεφαλάκι του προς το στήθος και όχι το στήθος προς το κεφάλι. Το πηγούνι του μωρού πρέπει πάντα να ακουμπά στο στήθος.

5) Μετά το θηλασμό, το μωρό το κρατάτε όρθιο και του τρίβετε ελαφρά την πλάτη του μέχρι να ρευτεί. Μετά το βάζετε στο κρεβάτι του ΧΩΡΙΣ μαξιλάρι και στο πλάι.

6) Μην νομίσετε ποτέ πως δεν έχετε γάλα. Αυτό δεν θα κρατήσει πολύ παρά μόνο λίγες βδομάδες. Στη συνέχεια το μωρό θα καθορίσει μόνο του τα γεύματά του και θα κόψει μόνο του τα βραδινά.

7) Στα ενδιάμεσα των γευμάτων μη δίνετε άλλα υγρά.

8) Για όσο διάστημα η γυναίκα θηλάζει ΔΕΝ δίνει στο μωρό πιπίλα.

9) Με το θηλασμό η γυναίκα θα χάσει εύκολα το βάρος που πήρε στην εγκυμοσύνη, γιατί το λίπος που αποθήκευσε καίγεται για την παραγωγή γάλακτος. Μην κάνετε δίαιτες αδυνατίσματος.

10) Θυμηθείτε πως το παιδί πρέπει να θηλάσει τουλάχιστον για 6 μήνες. Στο διάστημα αυτό ΜΗΝ του δίνετε κανένα ξένο γάλα και μην παρασύρεστε από τις διαφημίσεις.

Αυτά τα γράφω γιατί σε πρόσφατη επίσκεψή μου σε ένα μαιευτήριο, είδα τις μαίες να κάνουν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που ανέφερα. Τις είδα να «μαλώνουν» τις μητέρες επειδή κράτησαν το μωρό στο ένα στήθος 10 και όχι 15 λεπτά, να δίνουν λάθος οδηγίες για το πού πρέπει να βρίσκεται το στόμα του μωρού, να μην τις αποτρέπουν στη χρήση ξένου γάλακτος, να προσπαθούν να συναγωνιστούν τους γιατρούς για το ποιος έχει πιο πολλές γνώσεις και πολλά άλλα ευτράπελα και γελοία. Πολύ φοβάμαι ότι η μαιευτική σχολή πρέπει να φύγει από τα Τ.Ε.Ι. από τα οποία είναι εμφανές ότι αποφοιτούν μαίες χαμηλότατου επιπέδου, ανίκανες να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις του επαγγέλματός τους.

ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΟΣΠΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΕΡΓΙΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Η παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή που είναι πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και όσπρια φαίνεται ότι παρέχει προστα­σία από τα συμπτώματα του άσθματος και των ρινικών αλλεργιών κατά τη διάρ­κεια της παιδικής ηλικίας, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
«Ανέκαθεν υπήρχε αυξημένο ενδιαφέ­ρον σχετικά με το ρόλο που παίζει η δια­τροφή στην ανάπτυξη του άσθματος και στη ρυθμιστική της δράση στον οργανι­σμό όσον αφορά τους αλλεργιογόνους παράγοντες», αναφέρουν στην ιατρική ε­πιθεώρηση Thorax, ο δρ Paul Cullinan από το Βασιλικό Νοσοκομείο του Brompton και το Εθνικό Ινστιτούτο Καρδιάς και Πνευμόνων του Λονδίνου και οι συνάδελφοί του.
Οι επιστήμονες στη διάρκεια της έρευνάς τους μελέτησαν 690 παιδιά κατοίκους της Κρήτης, ηλικίας 7-18 ετών. Οι γονείς συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με τα αναπνευστικά και αλλεργικά συμπτώματα των παιδιών τους καθώς και λεπτομέρειες για τη διατροφή τους.
Σύμφωνα λοιπόν με την ομάδα των ε­πιστημόνων, το 80% των παιδιών έτρω­γαν φρέσκα φρούτα και το 68% λαχανι­κά, τουλάχιστον δυο φορές την ημέρα.
Ο Cullinan και οι συνεργάτες του δια­πίστωσαν ότι κατανάλωση σταφυλιών, πορτοκαλιών, μήλων και φρέσκιας ντομάτας παρείχε προστασία ενάντια στις ασθματικές και ρινικές αλλεργίες ενώ η αυξημένη λήψη οσπρίων φάνηκε να μει­ώνει την πιθανότητα άσθματος. Η μαργαρίνη, από την άλλη πλευρά, συνδέθη­κε με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης α­σθματικών ρινικών αλλεργιών.
«Η διατροφή που είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά μπορεί να προλάβει την εκδήλωση αλλεργικών παθήσεων στον πληθυσμό», κατέληξαν οι ερευνητές.

ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ: ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;

Παρακολουθώ κι εγώ τις εξελίξεις στην παιδεία μας και θλίβομαι αφάνταστα όχι με αυτά που βλέπω αλλά με αυτά που ακούω. Με τους φοιτητές να είναι αποτυχημένοι πριν καν βγουν στην αγορά εργασίας και τους καθηγητές εκπληκτικά ανίκανους να επιτελέσουν το έργο τους. Η τελευταία γενιά της πατρίδας μας, μας έχει προβληματίσει όλους . Τα παιδιά απεχθάνονται το σχολείο και βγαίνουν απαίδευτα, δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό, απογοητεύονται. Αυτό σαφώς δεν συνέβαινε παλαιότερα. Τα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια κατείχαν περίοπτη θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα πανεπιστήμια του κόσμου και οι Έλληνες απόφοιτοι ήταν άριστα καταρτισμένοι. Τι έχει αλλάξει όμως από τότε; Γιατί φτάσαμε σε αυτό το επίπεδο σήμερα; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Γεννιέται ένα παιδί στο μαιευτήριο. Έχει 55% πιθανότητες να γεννηθεί με καισαρική τομή και όχι φυσιολογικά, δηλαδή θα το «γεννήσουν με το ζόρι». Θα το δει η μητέρα του αμέσως μετά αλλά κατά πάσα πιθανότητα δε θα το θηλάσει σωστά αφού είτε πρέπει να βρίσκεται στη δουλειά είτε απλά δεν επιθυμεί (όπως δηλώνουν σχεδόν όλες οι έρευνες). Τη μητέρα του θα την αισθάνεται δίπλα του ελάχιστα αφού θα εργάζεται. Εάν δε λάβουμε υπόψη μας πως το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας κοιμάται, τότε περισσότερο χρόνο θα βρίσκεται με την οικιακή βοηθό. Για τον πατέρα ούτε λόγος να γίνεται. Αυτός θα του φέρνει πολλά παιχνίδια για να παίζει όλη την ώρα και να μην τον ενοχλεί ενώ έχοντας τύψεις για το ότι δε βρίσκεται πολύ χρόνο με το παιδί του θα του κάνει όλα τα χατίρια πιστεύοντας πως έτσι εξιλεώνεται. Αν υπολογίσουμε τώρα πως τα μισά περίπου ζευγάρια που παντρεύονται μετά από μερικά χρόνια χωρίζουν, το παιδί κατά πάσα πιθανότητα θα ακούει καβγάδες (στη καλύτερη περίπτωση). Έτσι φτάνει η στιγμή που το παιδί πάει στο σχολείο. Πάλι χωρίς τους γονείς, με παιδιά ξένα, με δασκάλους αμφιβόλου ικανότητας να ανταποκριθούν στις τεράστιες απαιτήσεις της ηλικίας, πιστεύουν πως με τη βία που έβλεπαν καθημερινά μπορούν να βαδίσουν στη ζωή. Με τη βία να περάσουν τα μαθήματα, με τη βία να προσελκύσουν το αντίθετο φύλλο, με τη βία να βγουν στην αγορά εργασίας. Οι καθηγητές τους επειδή δεν έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τέτοιες προσωπικότητες (και πως θα μπορούσαν αφού τα σχετικά μαθήματα τα πέρασαν επειδή ήταν στη ΔΑΚΕ, την Πανσπουδαστική κλπ και όχι επειδή τα μελέτησαν), τους περιθωριοποιούν και τους ονομάζουν ακόμη από το σχολείο, «αλήτες». Οι «αλήτες» λοιπόν αυτοί θα γίνουν εύκολα θύματα για εμπόρους ναρκωτικών, αφού μόνον αυτοί θα τους «δώσουν το χέρι», θα γίνουν ληστές και εγκληματίες και θα καταλήξουν πιθανός στη φυλακή, οπού αντί να συνετιστούν θα βυθιστούν πιο βαθιά στη καταστροφή.

Αυτοί είναι λοιπόν οι κουκουλοφόροι μας. Θέλουμε να τους λέμε «αγνώστους» επειδή θέλουμε να κρυφτούμε από το πρόβλημα, έτσι μας βολεύει. Κατά βάθος όμως ξέρουμε πως δεν είναι άγνωστοι και αισθανόμαστε τύψεις. Αυτοί φοράνε μάσκες για να κρύψουν την αποτυχία και τη γύμνια τους. Θεωρούν την πολιτεία υπεύθυνη και επομένως εχθρό τους και της επιτίθενται με ό,τι όπλα διαθέτουν. Με ό,τι όπλα τους έχουμε προμηθεύσει εμείς. Ξύλα αντί για γνώση, μπουνιές αντί για χαμόγελο. Καίνε την ελληνική σημαία επειδή για αυτούς αυτή τους κατέστρεψε. Τη θεωρούν υπεύθυνη για τη κατάντια τους, δε σημαίνει τίποτα για αυτούς πια. Θα την πολεμούσαν αν ποτέ τους δινόταν η ευκαιρία…

Για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να έχουμε τα μάτια μας ορθάνοιχτα. Τα παιδιά αυτά δεν γεννήθηκαν εγκληματίες. Έγιναν. Κι εμείς τί κάνουμε για αυτά; Τους κυνηγάμε, τους χτυπάμε, τους καταδικάζουμε, τους σπρώχνουμε πιο βαθιά στο βούρκο επειδή έτσι νομίζουμε ότι λύνεται το πρόβλημα, αγνοώντας ότι πίσω από αυτούς έρχονται ακόμα περισσότεροι. Λέμε πως έτσι κάνουμε καλά τη δουλειά μας…

Οι κουκουλοφόροι αυτοί χρειάζονται ακόμα και τώρα τη βοήθειά μας. Πρέπει επειγόντως να τους δώσουμε το χέρι και να μιλήσουμε μαζί τους τώρα που είναι ακόμα καιρός πριν γίνουν τρομοκράτες και μεγαλοαπατεώνες. Να τους κάνουμε άξιους συνομιλητές μας, να κατέβουμε εμείς στο πεζοδρόμιο και να μιλήσουμε μαζί τους αν χρειαστεί. Δεν πρόκειται να μας πειράξουν. Οι ίδιοι μας καλούν αλλά κάνουμε πως δεν ακούμε. Η χώρα μας δεν έχει την πολυτέλεια να «πετάξει στα σκουπίδια» τα παιδιά της. Ας τους βοηθήσουμε και αυτοί μόνοι τους θα μαζέψουν τα κομμάτια της σημαίας που έσκισαν και θα τα επανενώσουν!

Η μεταρρύθμιση που ξεκίνησε στην παιδία μας είναι αναμφισβήτητα στη σωστή κατεύθυνση. Δεν είναι ίσως τόσο τολμηρή όσο χρειαζόταν και αφήνει άλυτα πολλά ζητήματα. Πιστεύω όμως πως αποτελεί την αρχή και όχι το τέλος των αλλαγών στο εκπαιδευτικό μας σύστημα και με τον διάλογο μπορεί να λυθούν όλα τα προβλήματα που αναπόφευκτα θα προκύψουν. Πρέπει όμως να σκύψουμε και στην οικογένεια, στα πρώτα στάδια ανάπτυξης του παιδιού. Εκεί οπού ξεκινάει η αποτυχία...

ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ 6 – 21 ΜΗΝΩΝ: ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ.

Σε άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε το Δεκέμβριο του 2006 στο έγκριτο περιοδικό “Journal of Pediatrics”, εξετάζεται η αποτελεσματικότητα του εμβολίου της γρίπης σε 5193 παιδιά 6 – 21 μηνών από 5 διαφορετικά παιδιατρικά κέντρα του Colorado στις Η.Π.Α. Σε κάποια από τα παιδιά αυτά διαγνώστηκε μια απλή γρίπη ενώ σε άλλα ακόμη και πνευμονία. Βρέθηκε λοιπόν ότι στα παιδιά που είχε χορηγηθεί αναμνηστική δόση του εμβολίου της γρίπης (δηλαδή 2 εμβολιασμοί μέσα σε 1 έτος), είχαν πολύ λιγότερες πιθανότητες να νοσήσουν από πνευμονία, ενώ αυτά που εμβολιάζονταν κάθε χρόνο αλλά μια μόνο φορά το χειμώνα, είχαν και πάλι λιγότερες πιθανότητες να νοσήσουν από πνευμονία αλλά περισσότερες από αυτά που είχαν κάνει 2 εμβολιασμούς μέσα σε ένα έτος. Βρέθηκε επίσης πως τα παιδιά που εμβολιάζονταν κάθε 2 χρόνια (και όχι κάθε χρόνο), η πιθανότητα να νοσήσουν από πνευμονία ήταν ακριβώς ίδια με αυτών που δεν εμβολιάζονταν καθόλου.

Οι γονείς που έχουν παιδιά σε τέτοια ηλικία λοιπόν πρέπει να έχουν στο νου τους πως ο εμβολιασμός πρέπει να ξεκινάει νωρίς το φθινόπωρο και να ολοκληρώνεται με μια αναμνηστική δόση αργότερα. Έτσι θα πετύχουν τη μέγιστη δυνατή προφύλαξη για το παιδί τους.

ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ: ΑΛΗΘΕΙΑ Ή ΜΥΘΟΣ;

Παρακολουθώ τις ιατρικές εξελίξεις με ιδιαίτερη προσοχή, ιδιαίτερα δε αυτές που αφορούν την ιατρική έρευνα και τις συνέπειές της στην ανθρωπότητα. Το συμπέρασμά μου είναι ότι η ιατρική έρευνα έτσι όπως εφαρμόζεται σήμερα πάει από το κακό στο χειρότερο, ελάχιστα προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, καταντάει την ιατρική, επιστήμη των «καφενείων» και όχι την «ωραιοτέρα των επιστημών», όπως δίδασκαν οι παλιοί καθηγητές. Ποια είναι τα αίτια όμως του φαινομένου αυτού; Μπορεί η κατάσταση να αναστραφεί και πότε οι πολίτες πρέπει να είναι επιφυλακτικοί;

Ας δούμε κατ’ αρχήν τι χρειάζεται για να ξεκινήσει μια σοβαρή έρευνα για να καταλάβουμε πού ακριβώς γίνονται τα λάθη:

1) Γιατροί: Η ερευνητική ομάδα πρέπει να απαρτίζεται από έμπειρους ιατρούς, οι οποίοι να έχουν ασχοληθεί με το αντικείμενο της έρευνας πολλά χρόνια. Φυσικά οι νέοι γιατροί δεν αποκλείονται αλλά πάντα με τη συνεργασία και βοήθεια των παλαιοτέρων. Τι γίνεται σήμερα; Οι παλαιότεροι γιατροί βλέπουν τους νέους με καχυποψία, ακόμα και ανταγωνιστικά. Πολλές φορές όχι μόνο δεν τους συμβουλεύουν, αλλά τους αφήνουν να εργαστούν μόνοι χωρίς επίβλεψη και διόρθωση.

2) Έτσι όπως δεν είναι ικανοί όλοι να γίνουν γιατροί (πράγμα πολύ εύκολο σήμερα), δεν είναι όλοι ικανοί να ολοκληρώσουν μια ιατρική έρευνα. Η Ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει να επιλέγει με μεγάλη προσοχή τους καταρτισμένους.

3) Τα άτομα τα οποία μελετώνται σε μια έρευνα πρέπει να είναι όσο το δυνατό περισσότερα. Όσα πιο πολλά είναι, τόσο περισσότερο χρόνο απαιτεί η έρευνα, τόσο πιο αντιπροσωπευτικά είναι τα αποτελέσματα και τόσο μεγαλύτερη αξία έχει. Ακόμα και αν λόγο του θέματος δεν είναι εύκολη η ανεύρεση μεγάλου αριθμού ασθενών, είναι προτιμότερο οι ερευνητές να την αναβάλουν σεβόμενοι τουλάχιστον την επιστήμη. Αλλά πώς θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό όταν ο ανταγωνισμός τρέχει για το ποιος θα κάνει τις περισσότερες δημοσιεύσεις; Υπάρχουν γιατροί στο εξωτερικό οι οποίοι βγάζουν 8-10 έρευνες την εβδομάδα! Και η απάτη συνεχίζεται…

4) Όταν μελετάται μια ομάδα πασχόντων θα πρέπει από την άλλη μεριά να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης. Μια υγιής ομάδα δηλαδή (control group) με βάση το οποίο θα κριθούν τα αποτελέσματα. Η ομάδα αυτή θα πρέπει να είναι ακριβώς ανάλογη με την ομάδα των πασχόντων και σε αναλογία 1:1. Δηλαδή για κάθε έναν πάσχοντα θα πρέπει να υπάρχει ένα απόλυτα υγειές άτομο με τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά του πάσχοντος, όπως ίδιος τρόπος ζωής, ίδια ηλικία, ίδιο φύλο κλπ. Τα αποτελέσματα δεν κρίνονται ποτέ με βάση την ήδη γνωστή βιβλιογραφία αφού πρόκειται για διαφορετικές ομάδες ατόμων που εξετάζονται και επομένως τα αποτελέσματα είναι τελείως παραπλανητικά!

5) Όταν ξεκινάει μια έρευνα ποτέ ο ερευνητής δεν πρέπει να σκέφτεται πως πρέπει οπωσδήποτε να αποδείξει αυτό που έχει στο μυαλό του. Πρέπει πάντοτε να λαμβάνει υπόψη του και την εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη. Έχει αποδειχθεί πως όταν κάποιος θέλει οπωσδήποτε να αποδείξει κάτι, τελικά θα το κάνει «πάση θησεία»… Σε εμένα προσωπικά έχει τύχει να ξεκινάω μια έρευνα και τελικά με έκπληξη να καταλήγω στο αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που περίμενα, τηρουμένων φυσικά όλων των κανόνων. Αυτό σε καμία περίπτωση δε συνιστά αποτυχία!

6) Την επεξεργασία των αποτελεσμάτων πρέπει να αναλαμβάνει πάντα έμπειρος και ανεξάρτητος στατιστικολόγος, ο οποίος θα κρίνει επίσης αν τα δείγματα και τα αποτελέσματα έχουν στατιστική αξία ή όχι. Το να γίνεται ο ίδιος ο γιατρός στατιστικολόγος αυτομάτως μειώνει την αξία της έρευνας του αφού ενδέχεται κατά τη διάρκειά της να έχει επηρεάσει με ποικίλους τρόπους τα αποτελέσματα. Όταν ξεκινά μια έρευνα το υλικό και οι μέθοδοι που θα χρησιμοποιηθούν θα πρέπει να είναι γνωστά από πριν (πρωτόκολλο) και να μην αλλάζουν σε καμία περίπτωση κατά τη διάρκειά της. Οποιαδήποτε αλλαγή συνεπάγεται αυτόματα, αλλοίωση αποτελέσματος. Παραδείγματα υπάρχουν δεκάδες μερικά εκ των οποίων έχουν δημοσιευτεί και σε ελληνικά Μ.Μ.Ε.

7) Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται σε μελέτες που αφορούν ζώα. Η εφαρμογή τους στον άνθρωπο είναι αμφίβολη και πολλοί ερευνητές δε συμφωνούν. Κατά τη γνώμη μου αξία έχουν μόνο όταν αποτελούν έναυσμα για περαιτέρω έρευνα στον άνθρωπο, το οποίο όμως δε γίνεται πάντα.

8) Η συνεργασία γιατρών – φαρμακευτικών εταιριών δεν είναι απαραίτητα κατακριτέα. Οι εταιρίες αυτές στηρίζονται στην κλινική εμπειρία των τελευταίων και είναι αδύνατη η οποιαδήποτε εξέλιξη της επιστήμης αν η συνεργασία αυτή διακοπεί. Σε καμία περίπτωση όμως οι εταιρίες δεν πρέπει να επηρεάζουν το αποτέλεσμα, ούτε να ακυρώνουν δημοσιεύσεις όποτε τα αποτελέσματα κρίνονται ασύμφορα. Ακόμα όμως κι αν το κάνουν, είναι μαθηματικά βέβαιο πως οι ίδιοι οι γιατροί θα τις απορρίψουν. Αν τυχόν υπάρχει χρηματοδότηση μιας έρευνας από κάποια φαρμακευτική εταιρία, αυτό θα πρέπει να αναφέρεται στο τέλος της έρευνας καθαρά.

9) Οι έρευνες οι οποίες γίνονται θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να έχουν κλινική σημασία. Τα αποτελέσματά τους να μπορούν δηλαδή να χρησιμοποιηθούν από τους γιατρούς για το καλό των ασθενών και όχι απλά για να αυξηθούν οι σελίδες ενός βιογραφικού. Αν ακούσει κανείς τα θέματα των συνεδρίων, θα μάθει ελάχιστα πράγματα που μπορεί να τον βοηθήσουν. Τα περισσότερα αφορούν θεωρητικές πληροφορίες τις οποίες έχουν συλλέξει οι συγγραφείς από το διαδίκτυο, που όμως είναι ήδη γνωστές σε όποιον γνωρίζει στοιχειωδώς να χειρίζεται το ιντερνέτ. Ρωτώ λοιπόν: Με ποια κριτήρια οι επιτροπές συνεδρίων επιλέγουν τα θέματα και ποιος είναι ο σκοπός των συνεδρίων τελικά;

10) Να μην εμπιστεύεστε ποτέ έρευνες που ακούτε αν δεν είστε σίγουροι ότι τηρήθηκαν όλοι οι ανωτέρω κανόνες. Θυμηθείτε π.χ. πόσες φορές ακούσαμε στην τηλεόραση ότι είμαστε κοντά στην ανακάλυψη του φαρμάκου για τον καρκίνο. Φυσικά ουδέποτε κάτι τέτοιο ανακαλύφθηκε και ούτε πρόκειται στο προσεχές μέλλον, αφού ακόμα αγνοούμε το αίτιο που τον προκαλεί!
Με βάση τα ανωτέρω ανατρέξτε σε μια οποιαδήποτε δημοσιευμένη έρευνα και ελέγξτε τη προσεκτικά. Αν βρείτε κάποια που να τηρεί όλους τους κανόνες, παρακαλώ να τη στείλετε και σε εμένα…

2η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΡΟΣ ΓΟΝΕΙΣ: Η ΕΦΗΒΕΙΑ

Σε μια τέτοια μεταβατική περίοδο, σαν αυτήν πού περνούν τα παιδιά όταν εισέλθουν στην εφηβεία, είναι σημαντικό, όσο κι αν αντιδρούν, να νοιώθουν ότι υπάρχουν νόμοι και κανόνες και να ξέρουν τον τρόπο να τους ακολουθούν. Αυτό τους δίνει μια αίσθηση ασφάλειας και αυτοπεποίθησης.
Όταν καταλαβαίνουμε ότι τα παιδιά μας έχουν ένα φλερτ, πρέπει να είμαστε διακριτικοί και να επιδιώξουμε να γνωρίσουμε τον φίλο ή τη φίλη τους και την οικογένεια τους.
Ή συζήτηση πού θα κάνουμε επί του θέματος αυτού διαφέρει από κορίτσι σε αγόρι. Πρέπει όμως και στα δύο φύλα να εξηγήσουμε πόσο σημαντικό Θέμα είναι το σεξ και πόσο ριζικές αλλαγές μπορεί να επιφέρει στα άτομα πού το απολαμβάνουν, καθώς και τις επιπτώσεις πού μπορεί να έχει στη ζωή τους.
Εν συνεχεία πρέπει να συζητήσουμε με τα παιδιά μας το θέμα της αντισυλλήψεως και τις μεθόδους πού υπάρχουν.
Πρέπει επίσης να εξηγήσουμε στα παιδιά μας ότι υπάρχουν ακόμη ορισμένοι άνθρωποι, πού για λόγους θρησκευτικούς και ηθικούς δεν συμφωνούν με τη ύπαρξη σεξουαλικής ζωής πριν από τον γάμο ή έστω αν δεν υπάρχει μια πάρα πολύ σοβαρή σχέση. Τα κορίτσια πρέπει να είναι εφοδιασμένα με πολλά καλά επιχειρή­ματα απορριπτικά των προτάσεων πού θα δέχονται σ' αυτό το θέμα, χωρίς όμως να χρησιμοποιούν υβριστική ή σαρκαστική γλώσσα, γιατί άνδρες πού απορρίφθηκαν με ωραίο τρόπο καμιά φορά καταλήγουν να γίνουν πολύ καλοί φίλοι.
Τα κορίτσια μπορούν να πουν, επί παραδείγματι, «Δεν είμαι ακόμα έτοιμη για τέτοιου είδους σχέση, θα το ήθελα πολύ να συνεχίσουμε να βλεπόμαστε, χωρίς όμως να είμαι ακόμα έτοιμη να κάνω σεξ μαζί σου».
Ή κόρη μας πρέπει να γνωρίζει ότι παρ' όλα τα λεγόμενα των ανδρών, τους αρέσουν στην πραγματικότητα οι γυναίκες πού έχουν ηθικές αξίες, αυτοσεβασμό και αυτοέλεγχο.
Εξηγούμε στην κόρη μας ότι άπαξ και ή κοπέλα μείνει έγκυος, τελειώνει Όχι μόνον ή εφηβεία, άλλα αλλάζει ριζικώς και ή ζωή της.
Ενημερώνουμε τα παιδιά μας για τις καταστροφικές επιπτώσεις του AIDS.
Διδάσκουμε τον γιο μας ότι ό αληθινός άνδρας και κύριος είναι αυτός πού διαθέτει αυτοέλεγχο και ηθικό κύρος και σέβεται τις γυναίκες, στις όποιες συμπεριφέρεται ως συναισθηματικός και πνευματικός σύ­ντροφος και τις αντιμετωπίζει ως ίσες.
Ό πατέρας πού επιθυμεί ό γιος του να μεγαλώσει και να έχει μια ωραία σχέση με μια κοπέλα, δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιεί χυδαίες εκφράσεις πού μειώνουν τη γυναίκα, να θίγει σεξουαλικά στερεότυ­πα, ούτε να δείχνει κανένα δείγμα σεξουαλικού ρατσισμού. Πρέπει να μάθει στον γιο του ότι υπεράνω των σεξουαλικών ορέξε­ων και αναγκών είναι ό σεβασμός προς τους άλλους και ή λογική. Εν συνεχεία έρχεται ή ερώτηση «Είσαι πραγματικά ερωτευμένος; Βρήκες την αληθινή αγάπη;»
Δεν υπάρχει απάντηση, αλλά υπάρχουν ερωτήσεις πού μπορούμε να κάνουμε.
Με τα παιδιά πού δεν είναι δικά μας αλλά τού/τής συζύγου μας από προηγούμενο γάμο, πρέπει να ζούμε με διακριτικότητα και να μην προσπαθούμε να αναλάβουμε τον ρόλο του φυσικού γονέως. Ιδιαι­τέρως στην περίοδο της εφηβείας τους χρειάζονται ειδική μεταχείρι­ση, μιας και ή ιδέα του διαζυγίου και μόνο μπορεί να τα κάνει αντι­δραστικά.
Άποδεχόμεθα το γεγονός ότι τα παιδιά δικαιούνται και πρέπει να έχουν τον πρωταρχικό ρόλο και όλη την προσοχή τού/τής συζύγου μας, ειδικώς όταν έρχονται για λίγες ημέρες.
Δεν προβαίνουμε σε καμία κριτική για την οικογένεια του παιδιού, δεν το πιέζουμε για να μάθουμε τα μυστικά του ή ακόμα και τα προ­βλήματα του, αλλά προσπαθούμε πάντα να διαλεχτούμε μαζί του. Καλό είναι να προτείνουμε ομαδικές δραστηριότητες, όπως σινεμά, παιχνίδια, έξοδο για φαγητό, ώστε να δημιουργούμε επαφή.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Πρέπει, να δεχόμεθα με υπομονή και κατανόηση τα «μούτρα» τους ή τα νεύρα τους, τα κακά τους λόγια.
Είναι στο χέρι των γονέων να δείξουν και να μάθουν και. να πουν στο παιδί τους να σέβεται και να μην είναι αγενής.
Για το θέμα των ναρκωτικών πρέπει να ενημερώσουμε τα παιδιά μας πολύ πριν αρχίσουμε να θίγουμε το θέμα των σεξουαλικών σχέσεων.
Δεν είναι πολύ νωρίς για να τα μάθουμε πώς τα ναρκωτικά κάνουν πάρα πολύ κακό στο σώμα, βλάπτουν το πνεύμα και πώς πρέπει να λυπούμεθα Όσους κάνουν χρήση.
Τα πείθουμε ότι οι άνθρωποι πού θα τα προσεγγίσουν για να τους δώσουν ναρκωτικά είναι έμποροι του θανάτου.
Το σύνθημα μιας καμπάνιας κατά των ναρκωτικών, «Όλοι μου έλε­γαν πώς θα με ανεβάσουν, αλλά κανείς δεν μου είπε πώς θα με κατε­βάσουν» είναι αρκούντως πειστικό.
Παρ' όλες τις προκλήσεις, ό πιο εύκολος δρόμος είναι αυτός της ψύχραιμης φυγής.
Αν κάποτε τα παιδιά μας βρεθούν σε μια περίσταση ή οποία απαιτεί να πιουν λίγο, να ξέρουν ότι πρέπει να πίνουν σιγά-σιγά, να μην ανακατεύουν τα ποτά, να φάνε πολύ πριν πιουν και να πίνουν ενδιαμέσως νερό, ώστε να ελαχιστοποιήσουν την επίδραση του αλκοόλ.
Πρέπει να τους μάθουμε πώς ό κόσμος των ναρκωτικών, του τσιγά­ρου και του αλκοόλ οδηγεί μαθηματικώς σε διαφόρων ειδών προ­βλήματα.
Για να τα πείσουμε βέβαια, ή καλύτερη απόδειξη είναι να απέχουμε κι εμείς οι ίδιοι από αυτά τα τρία κακά.

1η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΡΟΣ ΓΟΝΕΙΣ: ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ

1. Ή καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. Το παιδί πρέπει να μάθει να πλένει τα χέρια του πριν από κάθε γεύμα, να κάνει μπάνιο τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, να βουρτσίζει τα δόντια του πρωί και βράδυ, να έχει περιποιημένα νύχια και μαλλιά και να φορά καθαρά ρούχα. Ένα παιδί που έμαθε να είναι καθαρό από μικρό, θα είναι καθαρό για όλη του τη ζωή.

2, Ένα παιδί πρέπει να μάθει από νωρίς την τάξη. Ακόμη κι αν υπάρ­χει οικιακή βοηθός στο σπίτι, οφείλει vα τακτοποιεί μόνο του το δω­μάτιό του, στην αρχή βάζοντας τα παιχνίδια στη θέση απ' όπου τα πήρε και στη συνέχεια φτιάχνοντας το κρεβάτι του.

3. Επίσης, πρέπει να μάθει από νωρίς να μοιράζεται τα παιχνίδια του, τις καραμέλες του, τα βιβλία του. Είναι ή καλύτερη υποθήκη για τη μελλοντική του γενναιοδωρία.

4. Οι Αγγλίδες παραμάνες πρεσβεύουν ότι τα παιδιά πρέπει να τα βλέπουμε και όχι να τα ακούμε. Αν και στη χώρα μας θεωρείται «προσόν» το παίδι να είναι ζωηρό, τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να φωνασκεί και να κάνει αισθητή την παρουσία του με φωνές, τσιρίδες ή κλάματα.

5. Ή στάση του σώματος του παιδιού πρέπει να είναι ορθή. Παρ' ότι τα παιδιά σήμερα περνούν τον περισσότερο καιρό μπροστά στην τηλεόραση ή κυρτωμένα επάνω στα μαθήματα τους, καλό είναι να μάθουν να κάθονται όρθια. Γι' αυτό ιδεώδης είναι ή φυσική άσκηση (χορός,γυμναστική, κολύμβηση, κλπ.).

6. Όταν το παιδί συναντά για πρώτη φορά έναν ενήλικο, πρέπει να σηκώνεται, να δίνει το χέρι του για χειραψία, να κοίτα τον συνομιλητή στα μάτια και να απευθύνεται σ' αυτόν μόνον στον πληθυντικό, χρησιμοποιώντας το επίθετο του.

7. Στο τραπέζι δεν πρέπει να επιπίπτει λαίμαργα στο φαγητό πριν αρχίσει ή οικοδέσποινα, να μιλά με γεμάτο το στόμα, να διακόπτει τη συζήτηση των ενηλίκων, να τοποθετεί τους αγκώνες του επάνω στο τραπέζι, να βάζει το χέρι στη μύτη ή να διαμαρτύρεται ιδιότροπα για το φαγητό.

8. 'Οφείλει να ευχαριστεί όταν λαμβάνει ένα δώρο, ακόμη κι αν δεν του αρέσει. Εάν αρνείται, υπάρχει μια μέθοδος: Nα του εξηγήσουμε ότι αν δεν λέει «ευχαριστώ», ίσως τα επόμενα δώρα πού του αποστα­λούν να χαθούν στο Ταχυδρομείο. Μαθαίνει να κτύπα την πόρτα πριν εισέλθει σε έναν χώρο. Πρέπει να γνωρίζει oτι ή κλειστή πόρτα οριοθετεί έναν ιδιωτικό χώρο πού απαι­τεί σεβασμό. Για να δώσουμε το καλό παράδειγμα, κτυπούμε την πόρ­τα του δωματίου του πριν εισέλθουμε.

ΙΑΤΡΙΚΑ ΛΑΘΗ

Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί οι συζητήσεις για τα λεγόμενα «ιατρικά λάθη» και τις επιπτώσεις τους αφενός μεν στην υγεία των ανθρώπων, αφετέρου στο κοινωνικοοικονομικό μας σύστημα. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων συνδέει άμεσα τα ιατρικά λάθη με την ανεπάρκεια γνώσεων των ιατρών. Με το ότι δηλαδή αυτοί δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά κάποιο σοβαρό περιστατικό όταν χρειαστεί. Αυτό αν και μπορεί να ισχύει για μια μερίδα ιατρών, δεν είναι η αιτία του προβλήματος και αυτοί που το ισχυρίζονται δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους.

Στην Αμερική, μια από τις πιο προηγμένες υγειονομικά χώρες, τα ιατρικά λάθη ευθύνονται για 100.000 θανάτους ετησίως. Έκθεση της Αμερικανικής κυβέρνησης μάλιστα υποστηρίζει πως τα μισά και πλέον από αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Εάν τα νούμερα αυτά είναι αληθινά, τότε αποτελούν συχνότερη αιτία θανάτων τόσο από τον καρκίνο του μαστού όσο και από τα τροχαία δυστυχήματα!

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε όλοι ότι το ιατρικό λάθος «οικοδομείται» και για να συμβεί πρέπει να συνδράμουν πολύ «ευνοϊκοί» για αυτό παράγοντες. Θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα: Το να οδηγεί κάποιος μεθυσμένος είναι αναμφισβήτητα ένας παράγοντας κινδύνου, ο οποίος όμως δεν οδηγεί υποχρεωτικά σε ατύχημα. Εάν όμως εκτός από πιωμένος οδηγεί βράδυ, υπό βροχή, γρήγορα και έχει φθαρμένα ελαστικά, τότε οι πιθανότητες του δυστυχήματος πολλαπλασιάζονται. Ας έρθουμε τώρα σε ένα γιατρό ανειδίκευτο σε κάποιο επαρχιακό νοσοκομείο. Το γεγονός ότι είναι ανειδίκευτος και εφημερεύει στα επείγοντα περιστατικά αποτελεί από μόνο του παράγοντα κινδύνου. Εάν τώρα προστεθεί η κούραση που έχει λόγω ελλείψεως προσωπικού, η έλλειψη ιατρικών εργαστηρίων μετά από κάποια ώρα, η έλλειψη νοσηλευτριών και τα ράντζα, τότε η πιθανότητα λάθους αυξάνεται δραματικά. Εάν κάτω από τις συνθήκες αυτές γίνει ένα λάθος ποιος θα το χρεωθεί; Ο γιατρός φυσικά ο οποίος δεν μπορεί να ισχυριστεί στο δικαστήριο πως ήταν κουρασμένος ή πως υπήρχαν 10 ράντζα ή πως οι ακτινογραφίες ήρθαν αγνωμάτευτες κλπ.

Για τους λόγους αυτούς οι γιατροί έχουν αναπτύξει μια αμυντική τακτική που απειλεί να «πνίξει» τη δημόσια υγεία, τον προϋπολογισμό του κράτους και αποβαίνουν εν τέλει εις βάρος της υγείας των ασθενών χωρίς δυστυχώς αυτοί να το έχουν αντιληφθεί: Κάνουν περιττές εξετάσεις έτσι ώστε ο γιατρός να έχει στα χέρια του αδιαμφισβήτητα κριτήρια που θα τον αθωώσουν σε ενδεχόμενη μήνυση. Έτσι, εκτός από τις αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει π.χ. η περιττή ακτινοβολία στην υγεία των ασθενών (ιδιαίτερα των μικρών παιδιών), χάνεται πολύτιμος χρόνος αφού καθυστερεί να τεθεί διάγνωση, κάτι που μπορεί να αποβεί μοιραίο.

Παρόλο που το γεγονός αυτό από μόνο του είναι τραγικό, δεν είναι το μόνο: Σε περίπτωση που ο γιατρός υποπέσει πράγματι σε λάθος, θα αναγκαστεί να το αποκρύψει γνωρίζοντας τις συνέπειες του νόμου. Το ίδιο θα κάνουν και οι συνάδελφοί του γνωρίζοντας πως ίσως έρθουν και αυτοί στη θέση του στο μέλλον. Με τον τρόπο αυτό ο φαύλος αυτός κύκλος συνεχίζεται και διαιωνίζεται.

Η λύση του προβλήματος απαιτεί πολύ προσεκτική μελέτη από την πολιτεία, των παραγόντων που μπορεί να «οικοδομήσουν» ένα ιατρικό λάθος. Το ζητούμενο πρέπει να είναι η δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος παροχής ιατρικών υπηρεσιών αλλά και η απαλλαγή του ιατρού από το φόβο της φυλακής. Προτείνω τη δημιουργία ανεξάρτητης αρχής μελέτης των ιατρικών λαθών, στην οποία ο κάθε ιατρός να είναι ελεύθερος να προσέρθει (έστω και ανώνυμα) και να αναλύει το λάθος στο οποίο υπέπεσε, έτσι ώστε αυτό να προλαμβάνεται και να μην επαναλαμβάνεται. Προτείνω το όποιο αδίκημα να παραγράφεται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα μετά από το οποίο να μην είναι δυνατή η κατάθεση μήνυσης από τον παθόντα.

Οι πολίτες πρέπει να καταλάβουν, πως το υγειονομικό μας σύστημα έτσι όπως λειτουργεί σήμερα αποβαίνει εις βάρος της υγείας τους και να συμβάλουν και οι ίδιοι στη διόρθωσή του.

ΝΕΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΟΥ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΘΗΛΩΜΑΤΩΝ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΟΧΙ;

Πριν από μερικές μέρες ακούσαμε δήλωση του υφυπουργού υγείας κ. Κωνσταντόπουλου στη Βουλή, ο οποίος υποστήριξε πως δεν υπάρχει τεκμηριωμένη επιστημονική έρευνα για το συγκεκριμένο εμβόλιο και πως οι γυναίκες δεν θα πρέπει να βιαστούν να το κάνουν. Ανέτρεξα προσεκτικά στη σχετική βιβλιογραφία και βρήκα πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Δύο εμβόλια κατά του ιού HPV είναι αυτή τη στιγμή στο 3ο και τελευταίο στάδιο μελέτης. Το πρώτο είναι το δισθενές εμβόλιο που προσφέρει προστασία ενάντια στους 2 πιο γνωστούς ογκογόνους τύπους του HPV (16 και 18). Το δεύτερο είναι το τετραδύναμο εμβόλιο, το οποίο προστατεύει όχι μόνο από τους τύπους 16 και 18, αλλά και από τους «χαμηλού κινδύνου» 6 και 11 που αναφέραμε σε προηγούμενο post.

Η πρώτη μελέτη που αναμένεται να δημοσιευτεί σε λίγο καιρό ονομάζεται FUTURE I (Females United to Universally Reduce Endo-ectocervical disease). Στην έρευνα αυτή πήρανε μέρος 5455 γυναίκες ηλικίας 16-23 ετών οι οποίες έλαβαν 3 δόσεις του τετραδύναμου εμβολίου σε διάστημα 6 μηνών, όπως δηλαδή προβλέπεται. Στις γυναίκες αυτές, οι οποίες δεν βρέθηκε να είναι φορείς του ιού HPV σε κανένα στάδιο της έρευνας, έγινε test Pap 2 χρόνια μετά τον εμβολιασμό. Τα αποτελέσματα ήταν πράγματι εντυπωσιακά, αφού καμία από τις γυναίκες αυτές δεν ανέπτυξε καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Αποτελεσματικότητα εμβολίου δηλαδή 100%. Ακόμα όμως και στις γυναίκες αυτές που 1 μήνα μετά την έναρξη της έρευνας βρέθηκαν να είναι φορείς του ιού HPV, το τετραδύναμο εμβόλιο παρουσίασε 97% αποτελεσματικότητα στην πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου και 95% αποτελεσματικότητα εναντίων των γεννητικών ακροχορδώνων. Τα αποτελέσματα αυτά είναι πολύ υψηλά και δείχνουν ασφαλώς πως ακόμα και οι γυναίκες που είναι φορείς του ιού HPV δεν θα πρέπει να καταλαμβάνονται από φόβο ούτε να πανικοβάλλονται.

Στη δεύτερη μελέτη η οποία βρίσκεται επίσης σε τελικό στάδιο, πήρε μέρος μεγαλύτερος αριθμός γυναικών (12.167) ηλικίας 16-23 ετών. Το τετραδύναμο εμβόλιο φαίνεται να προστατεύει και εδώ 100% από τον καρκίνο του τραχήλου, ενώ όλες οι γυναίκες ήταν υπό παρακολούθηση και σε αυτή τη μελέτη για διάστημα 2 ετών. Η ανεκτικότητα και των δύο εμβολίων ήταν γενικός ικανοποιητική και σε λίγες περιπτώσεις μόνο παρουσιάστηκε πρήξιμο, ερυθρότητα και δεκατική πυρετική κίνηση.

Κατά την άποψή μου λοιπόν σωστά η παιδιατρική εταιρία προτείνει τον εμβολιασμό όλων των κοριτσιών πριν αρχίσουν τη σεξουαλική τους δραστηριότητα δηλαδή στην ηλικία των 12-13 ετών. Η τιμή του εμβολίου είναι πράγματι υψηλή – ίσως και υπερτιμημένη. Η μείωση της τιμής του από την παρασκευάστρια εταιρία σε συνδυασμό με την ένταξή του στο εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών, θα συμβάλει στη δραματική μείωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας των παθήσεων που σχετίζονται με τον ιό HPV. Οι γονείς από τη μεριά τους πρέπει να πεισθούν για τη χρησιμότητα του εμβολίου αυτού και να το κάνουν στα παιδιά τους στην ηλικία που ενδείκνυται χωρίς να προσπαθούν να καθορίσουν οι ίδιοι την ηλικία έναρξης της σεξουαλικής δραστηριότητάς τους. Ας μην ξεχνάει κανείς ότι το εμβόλιο εναντίον του ιού των ανθρωπίνων Θηλωμάτων είναι το πρώτο εμβόλιο που κυκλοφορεί στον κόσμο εναντίων συγκεκριμένου τύπου καρκίνου και φέρνει αληθινή επανάσταση στον τομέα της προληπτικής ιατρικής.

ΙΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΘΗΛΩΜΑΤΩΝ (HPV): ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΗΣΥΧΕΙ;

Από τη μικρή σχετικά έως τώρα εμπειρία μου με ασθενείς θα έλεγα ότι οι περισσότεροι έχουν ελλιπή γνώση σχετικά με την ύπαρξη του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (αλλιώς HPV), ενώ ένα μεγάλο ποσοστό την αγνοεί πλήρως. Ας δούμε λοιπόν συνοπτικά και σε απλή γλώσσα τι είναι αυτό που κάποιοι αγνοούν.

Μόνο στην Αμερική έχει παρατηρηθεί ότι οι μολύνσεις με τον ιό HPV υπερβαίνουν τα 20 εκατομμύρια ετησίως και αφορούν κυρίως νέα και σεξουαλικά δραστήρια άτομα. Παρόλο που σήμερα είναι γνωστοί πάνω από 100 διαφορετικοί τύποι αυτού του ιού, μόνο 2 εξ αυτών (16 και 18) χαρακτηρίζονται ως υψηλού κινδύνου και είναι υπεύθυνοι για το 70% περίπου όλων των τύπων καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Οι τύποι 6 και 11 χαρακτηρίζονται ως χαμηλού κινδύνου και είναι υπεύθυνοι για το 97% περίπου των γεννητικών ακροχορδώνων, χωρίς βέβαια να σημαίνει πως αυτοί οι τύποι αποκλείεται να προκαλέσουν καρκίνο η άλλων σπανιότερων προβλημάτων, όπως θανατηφόρων επιπλοκών στο αναπνευστικό σύστημα του παιδιού, όταν ο ιός μεταφερθεί από τη μητέρα στο έμβρυο.

Έχει βρεθεί από έρευνες στο εξωτερικό, ότι το 74% των μολύνσεων του τραχήλου της μήτρας από τον ιό HPV παρατηρείται σε νέες κοπέλες ηλικίας 15-24 ετών. Η πρόωρη έναρξη σεξουαλικής δραστηριότητας σε συνδυασμό με μεγάλο αριθμό συντρόφων, αυξάνουν δραματικά την πιθανότητα μολύνσεως με τον ιό HPV. Τονίζω στο σημείο αυτό, ότι ο ιός αυτός μεταδίδεται με τη δερματική επαφή και η χρήση προφυλακτικού δεν εξασφαλίζει μέγιστη προστασία. Πώς μπορούμε λοιπόν εμείς να προφυλαχτούμε από τις επιθέσεις αυτές του ιού; Οι απαντήσεις είναι συγκεκριμένες, αλλά και τα προβλήματα που πρέπει να υπερπηδηθούν αρκετα…

Χρήσιμα Ιατρικά links

American Academy of Pediatrics
Ελληνική Παιδιατρική Εταιρία
Medscape
Pubmed
emedicine
Εύκολη ανεύρεση ιατρών στην Ελλάδα
Ιατρική εταιρία Αθηνών
Υπουργείο Yγείας και Kοινωνικής Aλληλεγγύης
Harrison on line
American College of Physicians