Ενα στα τέσσερα παιδιά κάτω από τα όρια της φτώχειας

Προβληματισμό στην εγχώρια κοινή γνώμη προκαλεί η είδηση ότι σχεδόν ένα στα τέσσερα παιδιά στην Ελλάδα, ποσοστό 23%, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, τη στιγμή που το αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ είναι 19%, σύμφωνα με στοιχεία της Κομισιόν. Πιο συγκεκριμένα, ο Επίτροπος της Κομισιόν κ. Σπίντλα, αναφέρει «ότι το ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι σχετικά υψηλό. Σύμφωνα με τον κοινά αποδεκτό σε επίπεδο ΕΕ ορισμό της φτώχειας, σχεδόν το ένα τέταρτο (23%) των παιδιών στην Ελλάδα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας», ενώ το αντίστοιχο ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην υπόλοιπη ΕΕ είναι σημαντικά χαμηλότερο και βρίσκεται στο 19%.
Ο κ. Σπίντλα, επικαλούμενος σχετική έκθεση της Κομισιόν, επισημαίνει ότι τα κύρια αίτια της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι συνήθως ότι δεν εργάζονται και οι δυο γονείς - ιδιαίτερα οι μητέρες - αλλά ακόμα και εάν εργάζονται αμείβονται με χαμηλό μισθό.
Δηλαδή, η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των χαμηλών εισοδημάτων, της ανέχειας μεγάλου μέρους των ελληνικών εργαζομένων οικογενειών, καθώς και των υψηλών ποσοστών ανεργίας των γυναικών.
Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει ότι «η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών που εμφανίζουν σχετικά υψηλά ποσοστά παιδικής φτώχειας. Παρά το γεγονός ότι το ποσοστό των παιδιών που ζουν σε νοικοκυριά ανέργων είναι χαμηλό, τα ποσοστά των οικογενειών φτωχών εργαζομένων είναι πολύ υψηλά. Οι κύριοι παράγοντες για τη φτώχεια των εργαζομένων είναι η χαμηλή ένταση της εργασίας (ο αριθμός των νοικοκυριών στα οποία εργάζονται αμφότεροι οι σύζυγοι είναι από τους χαμηλότερους στην Ισπανία, την Ελλάδα, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και την Πολωνία), σε συνδυασμό (ή όχι) με το χαμηλό εισόδημα από την εργασία (τα ποσοστά φτώχειας των νοικοκυριών στα οποία εργάζονται αμφότεροι οι σύζυγοι είναι από τα υψηλότερα στην Ισπανία, την Ελλάδα, τη Λιθουανία, την Πορτογαλία και την Πολωνία)». Εξαιρετικά επικριτικός παρουσιάζεται επίσης ο Επίτροπός για το χαμηλό ύψος και την υψηλή αναποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών για την καταπολέμηση της φτώχειας στην Ελλάδα. Στην απάντηση του επισημαίνει ότι «το ύψος και η αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών είναι μεταξύ των χαμηλότερων στην ΕΕ» και καταλήγει ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να χαράξει «ολοκληρωμένες στρατηγικές με σκοπό την καλύτερη στήριξη του οικογενειακού εισοδήματος, τόσο εντός όσο και εκτός εργασίας, και τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε ποιοτικές θέσεις εργασίας, ιδίως για τα μέλη του νοικοκυριού που έχουν το δευτερεύον εισόδημα».